چند سطر از هبوط درد بودن

- خداوند خدا آنان رافرمود:"همگی ،بزرگ تان وکوچک تان ،دورتان ونزدیک تان ، درپای اینان به خاک افتید" فرمان، فرمان خداوند بود، همه سربه سجده نهادند جز شیطان که طغیان کرد.اکنون که خداوندخدا دوست داشتن را برمی گزیند، عشق را درپای آن به سجده می خواند.اوکه عاشق بزرگ ودیرین خداونداست ازکینه جانش عاصی می شود، حسد عشق،عشق راتباه می کند

- آنجا دیگر هیچکس نبود،چقدرروح محتاج فرصت هایی است که درآن هیچکس نباشد

- مگرنه "سرمایه ی هردلی حرف هایی است که برای نگفتن دارد" هرفهمیدنی آن راازنهانگاه محرم آغوشم بدرمی برد.دیگری را دراین محراب راه می دهد .براین حصار بلند واستوار "ازآن من" رخنه ای باز می کند .

- آشنایی ،آنچه خدانیزمی خواست ومی خواهد ونمی خواست درکویر عدم تنهانفس بکشد،درپس پرده ی غیب ،برای ابد، مجهول ماند.نیازهمیشه زاده ی نقص نیست ،زاده ی فقر نیست،نیازهایی هست که زاده ی کمال است واقتضای غنی ...آری نه مرید،نه عاشق،آشنا

- خدابرای تنهاییش آدم راآفرید    محمدسلمان رایافت    اما         اماعلی تاپایان حیاتش تنها ماند ازمیان خیل شیعیانش جز چاه های پیرامون مدینه کسی نداشت